Volgens een van de populairste legendes over de ontdekking van thee, zou de Chinese keizer Shen Nung toevallig thee hebben ontdekt omstreeks 3000 v.C. Hij stond op het punt een kop verwarmd water te drinken toen enkele bladeren van de overhangende boom in zijn kop vielen en het water verkleurden. Hij besloot van de drank te proeven en hield van de smaak. Deze legende klinkt mooi maar is niet erg realistisch. Onbewerkte theebladeren zijn hard en verwarmd water volstaat niet om datgene te extraheren wat algemeen gekend is als de thee die we drinken.
Volgens historisch onderzoek gebruikten minoriteiten in Yunnan, nabij Vietnam, vroeger theebladeren zoals andere kruiden en vruchten, verwerkten ze het in salades. Waarheen ze ook gingen, de zaadjes voor de camellia sinensis – de theeplant waarvan alle theesoorten komen – gingen met hen mee en overal waar ze zich tijdelijk vestigden, plantten ze de theeplant.
De tijdlijn van thee als drank in kopjes begint echter in de vierde eeuw, wanneer we de eerste traceerbare verwijzing naar thee krijgen in een woordenboek. Maar pas twee eeuwen later wordt thee volop gedronken in China.
De befaamde eerste thee is een gefermenteerde thee, Pu-erh thee, ook gekend als ‘brick tea’ of baksteenthee omwille van zijn vorm. De theebladeren worden samengeperst tot een vaste blok thee, waarvan stukjes worden afgebroken om thee te zetten. Deze unieke vorm had vroeger één doel: een gemakkelijker transport van de thee. Blokken werden op elkaar gestapeld, wat veel handiger was in trekwagens dan losse theebladeren. En deze theeblokken zouden ook een betaalmiddel zijn geweest. Vandaag is Pu-erh thee ook in theezakjes te verkrijgen maar in het Oosten wordt Pu-erh thee nog steeds hoofdzakelijk in steenvorm verkocht.
Pu-erh thee werd vroeger niet afzonderlijk als ‘thee’ gedronken. Men brak een stukje van de steen af, maalde het fijn, en mengde het met vruchten, groenten, kruiden, en kookte hier een brouwsel van.
Alle thee is afkomstig van eenzelfde struik – camellia sinensis – die zo groot kan worden als een boom (tot 15 à 20 meter hoog). Deze struik, ook gekend als ‘de theeplant’, zorgt voor 6 verschillende theesoorten, afhankelijk van het tijdstip van het plukken of de bewerking die de theeblaadjes na de oogst ondergaan:
Het is aan te raden het aantal kopjes thee dat je dagelijks drinkt te beperken. Thee, net zoals koffie, bevat cafeïne en stimuleert het centrale zenuwstelsel.
Hoeveel thee je dagelijks mag drinken, is afhankelijk van de theesoort. Om meer inzicht te krijgen in het cafeïnegehalte van thee hebben we ons verdiept in het meesterwerk van theesommelier Ann Vansteenkiste. In haar boek De stille kracht van thee lees je dat cafeïne uit koffie sneller wordt opgenomen – vandaar de vaak gezochte ‘cafeïneshot’ van koffie bij een namiddagdipje – en dat thee haar theïne trager en langer afgeeft. Dit is beter voor het lichaam.
Ann Vansteenkiste schrijft ook dat de maximale aanbevolen dagelijkse dosis cafeïne ongeveer 300mg is. Dat zijn slechts 3 koppen koffie of 4 koppen zwarte thee of 10 koppen groene thee per dag. Als je de hele dag water opgiet op dezelfde theeblaadjes, dan zou je wel veel meer koppen per dag mogen drinken.
Cafeïnegehalte per kopje thee:
Witte thee |
6 – 25 mg/kop |
Groene thee |
8 – 30 mg/kop |
Oolong |
12 – 55 mg/kop |
Zwarte thee |
25 – 110 mg/kop |
Koffie |
50 – 120 mg/kop |
Bron: De stille kracht van thee – Ann Vansteenkiste
Volgens een van de populairste legendes over de ontdekking van thee, zou de Chinese keizer Shen Nung toevallig thee hebben ontdekt omstreeks 3000 v.C. Hij stond op het punt een kop verwarmd water te drinken – toen enkele bladeren van de overhangende boom in zijn kop vielen en het water verkleurden. Hij besloot van de drank te proeven en hield van de smaak.
Deze legende klinkt mooi maar is niet erg realistisch. Onbewerkte theebladeren zijn hard en verwarmd water volstaat niet om datgene te extraheren wat algemeen gekend is als de thee die we drinken.
Hoe werd thee dan wel ontdekt?
Volgens historisch onderzoek gebruikten minoriteiten in Yunnan, nabij Vietnam, vroeger theebladeren zoals andere kruiden en vruchten, verwerkten ze het in salades. Waarheen ze ook gingen, de zaadjes voor de camellia sinensis – de theeplant waarvan alle theesoorten komen – gingen met hen mee en overal waar ze zich tijdelijk vestigden, plantten ze de theeplant.
De tijdlijn van thee als drank in kopjes begint echter in de vierde eeuw, wanneer we de eerste traceerbare verwijzing naar thee krijgen in een woordenboek. Maar pas twee eeuwen later wordt thee volop gedronken in China.
De befaamde eerste thee is een gefermenteerde thee, Pu-erh thee, ook gekend als ‘brick tea’ of baksteenthee omwille van zijn vorm. De theebladeren worden samengeperst tot een vaste blok thee, waarvan stukjes worden afgebroken om thee te zetten. Deze unieke vorm had vroeger één doel: een gemakkelijker transport van de thee. Blokken werden op elkaar gestapeld, wat veel handiger was in trekwagens dan losse theebladeren. En deze theeblokken zouden ook een betaalmiddel zijn geweest. Vandaag is Pu-erh thee ook in theezakjes te verkrijgen maar in het Oosten wordt Pu-erh thee nog steeds hoofdzakelijk in steenvorm verkocht.
Pu-erh thee werd vroeger niet afzonderlijk als ‘thee’ gedronken. Men brak een stukje van de steen af, maalde het fijn, en mengde het met vruchten, groenten, kruiden, en kookte hier een brouwsel van.
Alle thee is afkomstig van eenzelfde struik – camellia sinensis – die zo groot kan worden als een boom (tot 15 à 20 meter hoog). Deze struik, ook gekend als ‘de theeplant’, zorgt voor 6 verschillende theesoorten, afhankelijk van het tijdstip van het plukken of de bewerking die de theeblaadjes na de oogst ondergaan:
Het is aan te raden het aantal kopjes thee dat je dagelijks drinkt te beperken. Thee, net zoals koffie, bevat cafeïne en stimuleert het centrale zenuwstelsel.
Hoeveel thee je dagelijks mag drinken, is afhankelijk van de theesoort. Om meer inzicht te krijgen in het cafeïnegehalte van thee hebben we ons verdiept in het meesterwerk van theesommelier Ann Vansteenkiste. In haar boek De stille kracht van thee lees je dat cafeïne uit koffie sneller wordt opgenomen – vandaar de vaak gezochte ‘cafeïneshot’ van koffie bij een namiddagdipje – en dat thee haar theïne trager en langer afgeeft. Dit is beter voor het lichaam.
Ann Vansteenkiste schrijft ook dat de maximale aanbevolen dagelijkse dosis cafeïne ongeveer 300mg is. Dat zijn slechts 3 koppen koffie of 4 koppen zwarte thee of 10 koppen groene thee per dag. Als je de hele dag water opgiet op dezelfde theeblaadjes, dan zou je wel veel meer koppen per dag mogen drinken.
Cafeïnegehalte per kopje thee:
Witte thee |
6 – 25 mg/kop |
Groene thee |
8 – 30 mg/kop |
Oolong |
12 – 55 mg/kop |
Zwarte thee |
25 – 110 mg/kop |
Koffie |
50 – 120 mg/kop |
Bron: De stille kracht van thee – Ann Vansteenkiste
The information below is required for social login
Inloggen
Creëer een nieuw account